اگر بتوانیم اکثریت جامعه را، 60 الی 70 درصد را واکسن بزنیم، در واقع زنجیره را قطع کردیم.

اساساً این بیماری و این ویروس، خیلی ترک‌تازی کرد. وقتی آمد و وارد شد به هیچ‌کس رحم نکرد. شرق، غرب، شمال و جنوب را مبتلا کرد. رها نکرد، پیک‌های مختلف، بعدش هم خسته نشد، جهش‌های متمادی، پشت سر هم، جهش انگلیسی، آفریقایی و برزیلی هر روز به نحوی برای اینکه مردم را در دام بیندازد و گرفتار کند، جلوه کرد. لازم بود علم در برابر این بیماری قیام کند و بایستد و این بیماری را رها نکند. اولین قیام علم تدوین پروتکل‌ها بود. همین ماسک‌ها و فاصله‌گذاری‌ها و ترددها و محدودیت‌ها و قرنطینه‌ها بود و همین دستورالعمل‌هایی که اعلام شد. قدم دوم که علم برداشت در زمینه واکسن بود. این قدم دومی بود که علم و دانش در این راه برداشت و موفق شد. الان کشورهایی که توانستند در حد بالایی واکسن تزریق کنند، آثارش را می‌بینیم. ممکن است یک واکسنی اثرش 90 درصد الی 70 درصد باشد، اما کسی که واکسن تزریق کرده، اگر هم بر فرض با بیماری مواجه شود، با کسی که واکسن را اصلاً تزریق نکرده است، فرق می‌کند. کسی که واکسن تزریق کرده، ولو اینکه جزو آن 10 درصدی باشد که واکسن در پیشگیری از بیماری بر روی آنها مؤثر نبوده، ولی در مرگ و میر مؤثر است. در بیماری ممکن است موثر نباشد، این را بیندازد یک هفته بستری شود، ولی در مرگ و میر تأثیر دارد. مرگ و میر ممکن است به صفر برسد و خیلی کم بشود. پس واکسن می‌تواند خیلی مؤثر باشد و بعد می‌تواند از لحاظ روحی و روانی هم مؤثر باشد. شما اگر یک مدرسه را واکسن زدی معلم و آموزگار، وزیر و مردم و خانواده‌ها اطمینان پیدا می‌کنند و وارد مدرسه و دانشگاه و جامعه می‌شوند. اگر بتوانیم اکثریت جامعه را، 60 الی 70 درصد را واکسن بزنیم، در واقع زنجیره را قطع کردیم. شرایط متفاوت است. به هر حال ممکن است این ویروس بماند و جهش پیدا کند. به هر حال باید با آن مقابله کرد و مقابله خواهیم کرد. بشر به دنبال واکسن‌های جدید خواهد بود و مقابله می‌کند.