فرض بگیریم یک خانواده‌ای هم بگوید من بچه‌ام می‌خواهیم یک سال مدرسه نرود، کلاس 10 دبیرستان است می‌خواهم امسال نرود، سال بعد برود. خوب برود. ما که نمی‌خواهیم مجبورش کنیم برود سر مدرسه خودش می‌داند. خودش می‌داند برای آینده بچه‌اش. خود آن عزیز و خود آن فرزند و خود آن جوان و نوجوان می‌داند که عقب می‌افتد ما که نمی‌خواهیم دست بند بزنیم و طرف را بیاوریم مدرسه. ما داریم به مردم می‌گوییم که مدرسه آماده شد درب مدرسه را باز کردیم. کلاس‌ها آماده است معلمین عزیز در کلاس هستند ما آماده‌ایم، اگر یک وقتی بیماری داشتی و مریض بودی حتماً به مدرسه نیا. یک وقتی هم از اعضای خانواده کرونا گرفتند حتماً به مدرسه نیا. شما در 14، 15 روز در خانه بمان. از طریق فضای مجازی، تلویزیون، رادیو ببین. یک کسی بگوید کل آموزش تعطیل خوب همین شاد خوب است با همین شاد، مردم را شاد کنید. چرا درب مدرسه را باز می‌کنید؟ تعلیم و تربیت همه‌اش درس خواندن نیست. در مدرسه فقط علم نیست. فقط آموزش نیست. پرورش و یادگیری و اخلاق و مهارت‌ها هم است. مدرسه یک محیط است. آن محیط را ساده نیست آدم می‌خواهد ببرد در خانه بله بخش علم‌اش همه اش را نمی‌شود برد. اینکه معلم ب

در جلسه ستاد ملی مقابله با بیماری کرونا: