بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و نبینا محمد (ص) و آله الطاهرین و صحبه المنتجبین

در میان همه علما و فرهیختگان و اندیشمندان و صاحب نظرانی که از مطالب‌شان استفاده کردیم جای یک خانم خالی بود که معمولاً ما در جمع فرهیختگان که می‌رویم یکی از خانم‌ها نیز نظرات و و نکات مورد نظرشان را بیان می‌کنند. به هر حال نیمی از جمعیت کشور ما خانم‌ها هستند و امروز بحمدالله در دانشگاه‌ها و حوزه‌های علمیه، شوراهای شهر، مدیریت‌ها، آموزش و پرورش، نظام سلامت و همه جا حضور دارند و فعال هستند و البته از دیدگاه معیارهای اسلامی نه مرد بودن امتیاز است نه زن بودن نقصان است. همان که ما الگوی بزرگی چون فاطمه اطهر(س)، زینب کبری و آن همه بزرگان در تاریخ اسلام، داریم که می‌توانند هم برای زنان ما و هم مردمان ما الگو و راهنما باشند
نمی‌دانم این از چه نکته‌ای نشئت گرفته که وقتی به حوزة علمیه قم رفتم جزو اولین اساتید ما یک استاد از لرستان بود. پایان سطح ما هم آخرین استاد باز از لرستان بود. این از عظمت این استان نشئت می‌گیرد یا از شانس بنده؛ حالا هر کدام باشد سال اولی که به قم رفتیم ادبیات عرب و شرح بخشی از متون را از استادی فرا گرفتیم که هنوز هم از علمای قم و در قید حیات هستند، آیت‌الله آدینه‌وند، ما پیش ایشان این درس‌ها را در سال 40، 41 یاد گرفتیم. در پایان سطح هم معمولاً آخرین کتاب سطحی که طلبه‌ها می‌خوانند مکاسب و کفایه است، ما کفایه را از مرحوم آیت‌الله سلطانی استفاده و بهره‌برداری کردیم. بنابراین هم در آغاز و هم در پایان ما از اساتید و بزرگان این استان به عنوان یک طلبه بهره‌مند بودیم. همچنین کل تشیع و حوزه علمیه قم هم مرهون خدمات آن مرجع بسیار بزرگ و عالی مقام و اندیشمند مرحوم آیت‌الله العظمی بروجردی بود. ایشان صاحب سبک هم در فقه و هم در رجال و هم در اداره و سیاست حوزه و شخصیتی بود که او توانست تقریب بین مذاهب اسلامی را به وجود بیاورد. یکی از عناصری هم که بسیار مؤثر بود آیت‌الله بروجردی به قم بیایند، مرحوم امام راحل رضوان‌الله تعالی بود، ایشان هم مصّر و هم مقدم بود و هم آن اوایلی که آیت‌الله بروجردی به قم آمده بود با اینکه امام آن موقع استاد بزرگ فلسفه و فقه و اصول بود برای مدتی برای احترام و اینکه آیت‌الله عظمی بروجردی بتواند به عنوان مرجع علی‌الحساب باشد، حتی در درس ایشان حضور پیدا می‌کردند.
این استان دارای شخصیت‌های بسیار بزرگ و فرهیخته بوده، ما همیشه در حوزه می‌دیدیم که طلاب، فضلا و مدرسین بسیار ارزشمندی داشت، از جمله مرحوم آیت‌الله طاهری که از دیرباز در کنار ایشان بودیم و با هم رفاقت داشتیم از همان سال‌های42،43 به بعد همچنین در مجلس خبرگان رهبری مرحوم حاج‌آقا روح‌الله کمال‌وند نیز از علمای بزرگ و سیاستمدار این دیار بودند و به ذهن دارید حتماً مبادله نامه‌هایی که در اوایل نهضت اسلامی بین امام(ره) و ایشان بود.
اینجا سرزمین علم و ادب و فرهیختگی است. حالا این سرزمین با این همه عظمت، علما و بزرگان چطور می‌گویید بیکاری هست، من خودم در حیرت هستم. با این همه استعداد کشاورزی، از نظر تنوع آب و هوایی از نظر آثار تاریخی و جاذبه گردشگری و طبیعی و تمدن بسیار کهن. اشکال این است که ما چشم به دولت دوختیم، می‌گوییم دولت بیاید این کار را بکند. باید بگوییم خودمان چه کردیم و چه باید بکنیم؟خودمان را باور کنیم.
بار مسئولیت بیشتر بر دوش شما شخصیت‌های بزرگ و فرهیخته است. حالا علما و اندیشمندان حوزوی معمولاً بار ترویج دین را بر عهده دارند. البته ترویج علم را هم به عهده دارند. علاوه بر اینها روحانیت همیشه مرجع مردم بوده و مردم مسائل و مشکلات‌شان را توسط علما حل می‌کردند. اسرار زندگی‌شان را به علما می‌گفتند و الان هم این کار را می‌کنند، سریع‌ترین مشکلاتی که مربوط به داخل خانه‌شان هست را به عالم و امام جماعت محل می‌گویند. با او در میان می‌گذارند و از او کمک می‌خواهند. این نعمتی است که خداوند بزرگ به روحانیت داده. این روحانیت هم محبوبیتش را از ائمه اطهار (ع) و رسول گرامی اسلام گرفته، چون این سلسله به آنجا منتهی می‌شود.
همه افتخار ما این است که ما مروج و مبین قرآن مجید هستیم - که ماه آتی هم ماه قرآن، ماه رمضان و ماه نزول قرآن است - و مبین و مروج سیرة پیامبر و ائمة هدی(ع) باشیم.
روحانیت جایگاه بسیار بلندی دارد. اگر گفته می‌شود که در لرستان آسیب‌های اجتماعی زیاد است باید در خانه روحانیت رفت و از آنها بپرسیم چرا؟ الان امام جمعة محترم گفتند استان لرستان هزار طلبه دارد. اگر هزار طلبه، عالم دین، دانشجوی دینی، مدرس، علما و بزرگان و مبلغین این بار رسالت و مسئولیت بر دوش آنهاست،. چرا آسیب‌های اجتماعی زیاد باشد؟ چرا طلاق زیاد باشد؟ چرا مشکلات زیاد باشد؟ این بار با بر دوش روحانیت است.
البته معنایش این نیست که دولت هیچ وظیفه‌ای بر دوش ندارد؛ در زندگی مادی و معنوی دولت هم وظیفه‌ای بر دوش دارد. باید به وظایفش عمل کند، اما اساس کار شما هستید. دولت خادم شماست. دولت خدمتگزار مردم است. دولت می‌آید برای اینکه بودجه ای اگر هست، اقداماتی اگر هست، قانونی اگر الزام کرده، انجام وظیفه کند، چون دولت مجری و دولت باید قانون را اجرا بکند. دولت وظایفی دارد باید به وظایف خود عمل کند، اما اساس وظیفه به دوش همه ماهاست؛ مخصوصاً فرهیختگان.
این جمع، جمع ایثارگران، علما، اندیشمندان و فرهیختگان و صاحب‌نظران استان است. بار مسئولیت شما از مردم عادی سنگین‌تر و سخت‌تر است. درخواست ما از شما این است که بیشتر به صحنه بیایید و ببینید معضلات مردم را چگونه باید حل و فصل کرد. استعداد در این استان وجود دارد. عدد فرهیختگان در این استان بالاست، صاحب‌نظران، علما، نویسندگان و شعرا باید احساس کنند که بار سنگین‌تری از مسئولیت بر دوش آنهاست. برای اخلاق و معنویت جامعه بار سنگین بر دوش علماست. علت اینکه من این چنین می‌گویم برای این است که من هم به عنوان یک طلبه افتخار می‌کنم که خدمتی بکنم؛ کسانی که در این راه قدم گذاشتند از اول پذیرفته‌اند که این بار سخت و سنگین را بر دوش بگیرند. بار سنگینی بر دوش علماست، اینها مرزبان و مرزدار هستند. الان که مرزهای انقلابی جامعه به هر حال از سال 41 روحانیت یک وظیفه بسیار سخت و سنگینی را بر دوش گرفت برای حرکت و آن نهضت بزرگی که به ثمر رسید و علما آن همه در آن نقش داشتند، مردم آن همه نقش داشتند، فرهیختگان آن همه نقش داشتند برای آنکه آن کار بزرگ به ثمر برسد و نهضت بحمدالله به یک انقلاب عظیم تبدیل شد و انقلاب به پیروزی رسید و در سایه آن نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران تولد یافت و امروز رشد کرده و امروز این نظام بار سنگینی را در سطح منطقه و جهان بر دوش گرفته.
امروز جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک کشور بسیار بزرگ و تأثیرگذار در منطقه و جهان است. ایثارگران ما، خانواده‌های معظم شهیدان ما، جانبازان، آزادگان بار بسیار سنگینی را بر دوش گرفتند هم در انقلاب و مخصوصاً در دفاع مقدس. 8 سال دفاع مقدس یادمان نرود که مردم ما، ایثارگران ما و خانواده‌های شهدای ما پیشقدم شدند، بار سنگینی را بر دوش گرفتند. آنها می‌دانستند چه راهی را انتخاب کردند. آنهایی که پرچم رنگارنگ را از سراسر دیار اسلامی ما و به ویژه از لرستان قهرمان بردوش می‌گرفتند و با فریاد یا حسین حرکت می‌کردند و با پیشانی بند حسین بن‌علی و علی‌بن‌ابیطالب و نام بزرگان ما به جبهه می‌رفتند، می‌دانستند یعنی چه، می‌دانستند راه پرخطری را برگزیده و انتخاب کرده‌اند.
آن شب‌های عملیات، آن راز و نیازها، آن در آغوش کشیدن‌ها، آن وصیت‌نامه نوشتن‌ها؛ می‌دانستند راه سختی را برگزیدند؛ راه ایثار و فداکاری. کشور را در مقابل تهاجم بیگانگان حفظ کردند یک کشور نبود با ما می‌جنگید. پشت متجاوزین دنیایی آمده بودند و این ملت با بزرگواری، استعداد و مقاومت کردند و در برابر دنیا ایستادند. در جبهة جنگ خلیج فارس هواپیماهای آواکس می‌آمدند پرواز می‌کردند و تمام پروازهای ما را تا تبریز و ارومیه می‌گرفتند و به بغداد گزارش می‌دادند، ماهواره‌ها تحرک‌های جبهه ما را می‌گرفتند و به متجاوزین گزارش می‌دادند.
در میانه جنگ هواپیماهای مدرن به عراق دادند، شرق و غرب هم این کار را کردند و به عراق میگ 25 و میراژ F1 دادند. انواع مواد شیمیایی را در برابر بچه‌های مظلوم، جوان‌ها و ایثارگران استفاده کردند، همه کار کردند، بندرهایی را در این منطقه اختصاص دادند تا سلاح‌های مختلف به دست آنها برسد. و ما خودمان بودیم یک ملت تنها با امامی که همچون کوه استوار ایستاده بود، با دنیایی از عشق، ایمان، فداکاری، ایثار و چه کار بزرگی خلق شد و چه حماسة عظیمی در تاریخ به وجود آمد. مردم ما هیچ‌وقت خسته نشدند، هیچ‌وقت گله نکردند، هیچ وقت در برابر دشمن سر تعظیم و تسلیم فرود نیاوردند، ایستادند، مقاومت کردند، فداکاری کردند، خداوند هم در دنیا به آنها مقام و شأن و عظمت داد.
کدام خانواده ایثارگر است که امروز افتخار نکند، کدام خانواده شهید است که افتخار نکند؟ ما همه و از جمله دولت وامدار خانواده‌های ایثارگران هستیم. البته علاوه بر وامدار بودن شرمسار آنها هستیم که همه امکانات لازم و همه توان لازم را نداریم که به آنها خدمت کنیم در حدی که حق آنها و وظیفه ماست. ان‌شاء‌الله از این مشکلات عبور می‌کنیم.
یک سری مسائل دست به دست هم داد و مشکلاتی سال‌های قبل فراهم شد که از این مشکلات باید عبور کنیم. من الان نمی‌خواهم به قبل برگردم، می‌خواهم بگویم که ما همه بار سنگینی بردوش داریم و این بار را باید به مقصد برسانیم. این که در خرم‌آباد یک هتل و فرودگاه مناسب داشته باشیم، برای اینکه این حلقه اتصال است شما تا یک هتل و فرودگاه خوب نداشته باشید نمی‌توانید نخبگان، اندیشمندان و علما را از سراسر کشور به راحتی دعوت کنید، نمی‌توانید کارآفرینان را از خارج کشور دعوت کنید، نمی‌توانید راحت آنهایی که اهل این استان و در خارج هستند را دعوت کنید؛ حلقة اتصال یک فرودگاه مجهز و یک هتل است. این آغاز است. هر دو کار دارد انجام می‌گیرد و دولت هم بر آن تأکید دارد، همین هتل نیمه کاره ان‌شاءالله سریع تکمیل بشود و هتلی که قول داده شد طراحی بشود و شروع بشود، آقای استاندار هم دنبال می‌کند، ان‌شاءالله، نمی‌خواهم بگویم خرم آباد دو هتل داشته باشد، استان لرستان با این همه عظمت و جاذبه باید دهها هتل داشته باشد. چه کسی باید هتل درست کند؟ ما تا اسم پروژه‌ای همه می‌گویند بودجه عمرانی آن کجاست؟ نمایندة مجلس و استاندار و سازمان مدیریت کجاست؟ خودمان باید انجام بدهیم، خودمان باید کارآفرینان را جذب کنیم و دعوت بکنیم. دست به دست هم بدهیم. دولت هم البته باید کمک بکند و در مقدمات باید کمک بکند.
ما در تهران جلساتی که برای سفر استان گذاشتیم اولین مسئله، مسئله بیکاری است که رنج‌آور و نگران‌کننده است. چطور باید بیکاری را حل بکنیم؟ یک راهش این است که طرحی برنامه‌ریزی کنیم و وامهای زودبازده بدهیم، یک عده بیکار را تبدیل به بیکار بدهکار کنیم، بعد هم تمام می‌شود. اینها که راه اشتغال نیست. راه اشتغال این است دولت که زمینه‌های لازم در صنعت، کشاورزی و خدمات زمینه را آماده بکند. مردم حضور پیدا کنند و سرمایه‌گذاری کنند.
البته بخشی از پروژه‌ها را الان نمی‌توانیم توقع داشته باشیم و بگوییم که تمامش به عهده مردم و کارآفرینان باشد، اگر سدی بخواهد درست بشود دولت باید سرمایه‌گذاری کند، نیروگاهی بخواهد درست شود دولت باید زمینه‌اش را آماده بکند، پتروشیمی‌ای باید درست شود دولت باید برای خوراک تعهد بکند. دیروز آقایی به من می‌گوید شما دستور بدهید پتروشیمی درست بشود. گفتم با دستور پتروشیمی درست نمی‌شود. اول باید خوراکش را مهیا بکنیم. باید گازش به اندازه کافی بیاید، بعد از آن قدم‌هایی هست که دولت باید بردارد.
ان‌شاء‌الله در زمینه گاز در زمستان امسال قدم‌های خوبی را برخواهیم داشت. تولید گاز افزایش خواهد داشت. سال بعد هم ان‌شاءالله همین‌طور است و تمام منابع گازی ما که باید به مدار بیاید و فعال بشود بین 3، 4 سال همه این اقدامات انجام خواهد گرفت، به حول و قوه الهی. آن وقت دست ما باز می‌شود برای خیلی از کارها و از جمله پتروشیمی، منتها خود پتروشیمی زیاد نمی‌تواند اشتغال ایجاد بکند. اشتغال محدود ایجاد می‌کند. همین پتروشیمی خرم‌آباد که ان‌شاءالله تا دو سه ماه دیگر فعال می‌شود و راه می‌افتد و به بازار محصول می‌دهد، مقدار اشتغالش زیاد نیست، 500 ، 600 نفر است. خود پتروشیمی آنقدر زیاد نمی‌تواند اشتغال درست بکند، اما صنایع پایین‌دستی دارد که می‌تواند اشتغال زیادی درست کند،
ما تصمیم گرفتیم یک صنعت پتروشیمی در خرم آباد ایجاد بکنیم، که محصول آن می‌آید برای صنایع پایین دستی آن که اشتغال زیادی درست می‌کند. حالا بومی یا غیر بومی.
یک عده غیربومی هم هستند که به هر حال وقتی کارآفرینی را از جایی دعوت می‌کند و می آید، سرمایه‌گذاری می‌کند او هم افرادی را می‌آورد و از طرفی به تخصص‌هایی هم نیاز هست. البته کشاورزی این حالت را ندارد، بیشتر بومی‌ها در دامداری و باغداری و خدمات این چنین نیست، در صنعت گاهی تخصص‌هایی نیاز است که باید از جایی دیگر بیاید.
مسئله بعد از تخصص این است که ما یک سری افراد تحصیلکرده در همین استان داریم که در رشته‌هایی درس خوانده‌اند، برخی از مشکلات ما این است که خانواده‌ای جوانی را بزرگ می‌کند و در رشته‌ای درس می‌خواند و فوق‌لیسانس و لیسانس می‌گیرد، بعد می‌بیند در آن رشته برایش شغلی نیست و برای رشته دیگری شغل هست که او در آن زمینه تخصص ندارد. البته یک برنامه‌ریزی دقیقی می‌خواهد بین دانشگاه و بازار کار که آن بحث دیگری است و لذا ما وزارت تعاون و کار را مأمور کردیم که فعالیتی را برای مهارت افراد تحصیلکرده شروع بکند که حالا کسی در رشته‌ای درس خوانده است ما بیاییم مهارتی به او بدهیم و در دبیرستان‌ها و کارگاه‌های حرفه‌ای دوره‌هایی بگذاریم و به آنها مدرک آن مهارت را بدهیم تا بتواند با آن مهارت کار بکند؛ کاری که در این استان یا استان همجوار به هر حال مورد نیاز هست.
در مجموع ان‌شاءالله ظرف امسال و سال آینده این دولت در حد توانش قدم‌های خود را بر می‌دارد، حالا در بحث ساخت جاده و بزرگراه و توسعه فرودگاه، بحث ریل، سد، اصلاح آبیاری که همه اینها جزو برنامه هست. در جسلة بعدی این بحث‌ها را خواهیم کرد در مورد اقداماتی که دولت باید امسال و سال دیگر انجام بدهد.
در این جلسة که جلسه فرهیختگان، ایثارگران و علماست من از شما تقاضا می‌کنم و می‌خواهم شما در این زمینه بار مسئولیت را بر دوش خودتان احساس کنید و فکر نکنید که فقط دولت توسعه کشور را انجام می‌دهد. دولت باید به سهم خودش قدم‌هایی را بردارد، اما مردم باید بار اصلی را در اشتغال، معنویت فرهنگ و اخلاق بر دوش بگیرند به هر حال دولت زمینه‌ها را فراهم می‌کند و کمک می‌کند، کار اصلی بر دوش شماست.
ان‌شاء‌الله شما این بار را به مقصد می‌رسانید، شما از یک استان دلاور و قهرمان هستید، شما استانی پیشتاز در انقلاب و دفاع مقدس هستید، با توسعه این استان شما پیش‌قدم می‌شوید، دولت هم حامی شما خواهد بود. ان‌شاء‌الله ما همه دست به دست هم می‌دهیم با هدایت‌ها و ارشادها و رهنمودهای معظم رهبری و با حمایت مردم، کشور را به توسعه و تعالی خواهیم رساند.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته